Primeiros de Xuño, bo tempo, moitos prans nos que ocupar o teu tempo. Deitaste e despertaste cun día pesado, húmido e fresco.
Quedas desorientado por este pequeno inconvinte. Túmbaste na cama mirando para o teito e invádeche a nostalxia. Empezanche a acudir imaxes de tempos pretéritos, acompañados por conversas, cheiros, melodías...
E curioso o proceso mental que che leva do presente e filtrando por un embudo e miles de laberínticas conexións neuronais a empezar a tararear a canción da intro da serie de animación "Ulises 31" ...
https://www.youtube.com/watch?v=nS3kCACw_t0
...serie oitenteira, que na época dábame medo e non entendía, parecíame un ir e vir sen nengún sentido.
E logo, pasas a recordar mais e mais televisión que mamaches e xa non hai volta atrás, daraslle mil voltas á cabeza ata que recordes o título daquela serie da que tes esceas na cabeza, ou de qué serie era aqueloutra melodía...
Hoxe temos o google de aliado, pero non chega para desentrañar recordos televisivos dos que apenas temos uns apuntes.
Recordando e googleando venme a cabeza a primeira vez que oín unha palabra moi galega, pero que non estaba no repertorio do galego dialectal do meu vocabulario nin no dos meus achegados, e producíanos moita confusión.
A palabra é "vermello", ata mediados da década dos 80 aquí, en Aguiño, ó vermello chamábamolle da forma castelán rojo, e seguímolo facendo pero xa non o confundímos coa cor verde, que é o que críamos que viña a significar.
Se recordades (eu non o recordaba mireino no jujle), no 85 naceu a teuvejá, TVG ou a jaleja, chamádelle como queirades. Daquela, pese a carencia de medios non era a "telejaita" na que se converteu agora. Creo recordar, que era unha televisión mais aberta e experimental, pero pode que como decía o oitro, todo sexa producto da miña imaxinación.
Series americanas coma "Magnum", "A muller biónica", "Buck Rogers", o "Batman" pop coas onomatopeias e as extranas escaladas, "Dallas"...
Britis coma "Doutor Who", "Allo, allo!", "Arriba e abaixo", a psicotrónica "Os novos(The Young Ones)" non entendía nada, pero encantábame,...
Series de animación coma o "Carteiro Pat", "Conan o neno do futuro", "Doutor Slump"...
Estas series teñen en común, que a primeira vez que as vin, foi na jaleja, TVG ou teuvejá, chamádelle como queirades.
Oitra serie que a primeira e única vez que a vin, foi na nosa canle autonómica chamábase "Viaxeiros (Voyagers!)", creo que a poñían nas tardiñas dos domingos, non podo recomendala, porque ainda que me encantaba daquela, non teño nin idea de como envellecería, eso sí, recordo que o rapaz protagonista resultabame un pouco pesado con tanto "¡Bob!,¡Bob!,¡Bob!,¡Bob!,¡Bob!,..." que ocupaban boa parte das suas lineas de guión.
A trama da serie iba duns viaxeiros do tempo que se adicaban a reorientar o pasado, para que todo ocorrera como ven nos libros de historia e que nada se saira de nai que pusera en perigo o noso futuro.
O cachivache que lles permitía ir cambiando de época e que lles indicaba si a súa laboura estaba realizada ou non, era unha especie de reloxo steampunk. Este tiña duas luceciñas unha verde de traballo realizado, dalle o botón e cambiámoche de época; e unha "vermella" de, ainda che queda traballo por facer.
Con esta luz vermella, aprendín que vermello era rojo... e non hai moitas mais palabras que recorde, aproximadamente, cando e por qué do seu significado... a bote pronto saeme, pusilánime que gardo para min a historia desta palabra. A palabra esperma tamén recordo ben cando supén dela, vendo "El sentido de la vida" nun momento musical forma parte do estribillo dunha canción e, cándido de min (tería uns 8-9 anos) pregunteille a meus pais que qué era eso do esperma, azorados improvisaron unha resposta que non acabei de entender pero comprendín que certas cousas mellor non preguntarllas ós pais... e xá...
Por certo, buscando información sobre esta serie entereime de que so durou unha tempada por ser cara de realizar, e que o prota Jon-Eric Hexum de prometedora carrera morreu ó pouco traballando noitra serie. Polo visto, púsose a facer chascarrillos con unha pistola detonadora que fallou e rebentoulle a cachola,... e, que por ahí se comenta, que era jei... amarillismo aparte, unha pena (que fora gay ou non, dame ijual).
Jujleando tamén descubrín que a primeira canle privada de España non foi nin Antena 3, nin Tele 5, nin o Plus... a primeira canle privada naceu e morreu no 88, emitía dende Reino Unido a través de satélite contidos en español sen publicidade, sendo esta de pago. Chamouse Canal 10.
Recordín mais series das que fun incapaz de buscarlle a pista, como unha de ciencia ficción dunha familia que fuxía e intentaba pasar desapercibida nun planeta parecido o noso...
a dun jomles-vagabundo que axudaba a xente e que tiña unha especie de marca...
unha duns nenos que deambulaban por unha especie de xardín con dinosaurios de pedra...
Pero tiven busquedas fructiferas, "Chocky" é o nome dunha serie malrollista dun rapaz que se comunicaba con un extraterreste jodidillo.
" Maika, la niña del espacio" extraña serie chescolovaca, tamén con alien na trama.
Hai mais series, mais recordos e mais cancións, pero pareceme xusto recoñecer a boa labor normalizadora da nosa lingua que cumpriu e sigue facendo con mellores ou peores contidos a teuvejá, TVG ou a galega, chamádelle como queirades.
...e así, con estas historias pasei unha humida tarde dun luns de Xuño de 2017.
PD: A nostaljia é o que é, non sei se esta canción de Inriquiana e boa, mala ou rejular... pero dende que a recordei, tenme abducido o cerebro...el jedi retornará... aquí a deixo.
https://www.youtube.com/watch?v=WVp-oq1vzBs
(Fotos do archivo de Google).
J.G.C.
